1.1 wszelki duch Pana Boga chwali Definicja: wyraża zaskoczenie wynikające z faktu przybycia osoby w ogóle nieoczekiwanej Część mowy: wykrzyknik Synonimy: każdy, wszystek, jakikolwiek, którykolwiek, wszelaki Antonimy: nikt, żaden Wymowa (IPA): ˈfʃɛlʲci Żadne antyczne źródła nie wskazują, że 25 grudnia wyznawcy mitraizmu obchodzili święto narodzin swojego bożka. Z kolei rzymskie narodziny słońca były celebracją bardzo późną. – Wszelki duch Pana Boga chwali! – krzyknął. Nad naszymi głowami rozpościerało się fiołkowe niebo w regularne białe groszki. Zupełnie jak perkal. Aż nas zatkało. Młody książę Dobiesław pochodził z gorszej gałęzi K., z tych kołomyjskich. Wszelki zaś duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że ma przyjść, i teraz już jest na świecie.” (I List Jana 4,1-3) „Wszelki duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest.”. A więc duch, który tego nie wyznaje wszelki duch Pana Boga chwali wszelki ślad wszelaki w słowniku polski . wszelaki Znaczenia i definicje "wszelaki" książk. wszelki Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Maria @ Wszelki duch Pana Boga chwali, Marcin Wałdoch na swoim blogu komplementuje burmistrza Arseniusza Finstera, nazywając go „dobrym organizatorem” i wymieniając jego inne zasługi dla społeczności lokalnej. Ale niech czytelnika nie zwiedzie ta mentalna rewolucja, bo pochwały najbardziej nieprzejednanego członka PiS i czołowego adwersarza burmistrza mają nieco przewrotny charakter. Wałdoch chwali, bo Finster, jego zdaniem, realizuje jego wyborcze postulaty, a więc wprowadzenie bezpłatnej komunikacji publicznej w mieście (ostatnio burmistrz, może nie entuzjastycznie, ale jednak tego nie wykluczał), etat dla tylko jednego wiceburmistrza, nieco zmodyfikowaną wersję budżetów obywatelskich, budowę skateparku i wsparcie dla Towarzystwa Przyjaciół Hospicjum. Teraz należy oczekiwać, że nastąpi konflikt o to, czyje co jest i kto pierwszy wpadł na jaki pomysł, ale na razie wypada przecierać oczy... Kto doczyta do końca, przekona się, że Wałdoch nadal nie nawrócił się na Finstera, a wręcz przeciwnie przypomina mu o swoim postulacie, by w końcu oddał władzę. Żartuje przy tym, że doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że nad dobrymi rozwiązaniami trzeba się czasami długo zastanawiać, więc daje jeszcze burmistrzowi trochę czasu. I - by miał co robić - wrzuca mu kolejne pomysły, takie jak: karta chojniczanina, cyfryzacja zbiorów w chojnickich bibliotekach, inicjatywa uchwałodawcza, prawdziwy budżet obywatelski, przekształcenie galerii Trzebiatowskiego w galerię artystów, obniżenie pensji prezesów miejskich spółek itd. polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński hiszpański Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Duch Pana dał mi następną wizję. Duch Pana poruszył Jego lud, - by był hojny w potrzebie. Nic dziwnego, że wierzący w nową religię mogli wołać: "Gdzie jest duch Pana, tam jest wolność". No es de extrañar que estos creyentes de la nueva religión clamaran a gritos: «Allí donde se encuentra el espíritu del Señor, se encuentra la libertad». ( 150: Kiedy przerwał czytanie z prawa, przeszedł do Izajasza i zaczął czytać: Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił, abym głosił dobrą nowinę ubogim. 150: ( Cuando terminó de leer del libro de la ley, comenzó a leer de Isaías: «El espíritu del Señor está sobre mí porque él me ungió para que predique buenas nuevas a los pobres. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, ale duch Pana ponad tobą jaśnieje i jego chwała jawi się nad tobą. La oscuridad puede cubrir la Tierra y las profundas tinieblas envolver a la gente, pero el espíritu del Señor se levantará sobre ti y verán que la gloria divina te acompaña. Duch Pana Boga nade mną, bo Pan... mnie namaścił. Duch Pana jest gwarancją naszej chwalebnej przyszłości, kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim. El Espíritu del Señor es la garantía de nuestro futuro glorioso, porque el que permanece en amor, permanece in Dios y Dios en él. Na zawsze jest prawdą, że "gdzie jest duch Pana, tam jest wolność". Es para siempre verdad que «donde se encuentra el espíritu del Señor, se encuentra la libertad». W pewnym momencie Pan napisał słowo "Ikabod" nad całym religijnym systemem, co oznacza: "Duch Pana odszedł." En un momento dado el Señor escribió la palabra "Icabod" sobre todo el sistema religioso, significando que, "El Espíritu del Señor había partido." Duch Pana jest duchem miłości, która w procesie tworzenia mostów między pokoleniami jest w stanie ostatecznie przezwyciężyć wszystkie ludzkie konflikty rodzinne. El Espíritu del Señor es ese espíritu de amor que tarde o temprano se impone a todo el distanciamiento que hay en la familia humana al construir puentes entre las generaciones. Demon ten ośmiela się uderzyć w Sługi Bożego i zapytać go, w jaki sposób duch Pana odszedł od niego, aby przemówić do Sługi Bożego. To po prostu zadziwiające. Este demonio se atreve a golpear al Siervo de Dios y preguntarle de dónde salió el Espíritu del Señor para hablar con el Siervo de Dios. A duch pana siekiery nie lubi gości. Twierdzi, że igłę wbił jej duch pana żony! Bezgłowy duch pana Eguene'a Willsa kroczy po opuszczonym domku na wsi. "El fantasma sin cabeza del Sr. Eugene Rilsby... aún recorre su granja abandonada". Gdy duch pana żony opuścił ciało... to chyba umościł się... we mnie. Al salir, el espíritu de ella... se introdujo... en mí. Wszelki duch pana Boga chwali. ¡Shelley, alabado sea el Señor! Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 16. Pasujących: 16. Czas odpowiedzi: 62 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200 Jerzy Jachowicz: Dzień dobry panu, panie prezydencie! Mówi Jerzy Jachowicz. Lech Wałęsa: Wszelki duch Pana Boga chwali! Co się stało, że zaczyna pan z religijnej nuty? Jak to?! Jest czas rekolekcji. Czyżby dlatego wczoraj był pan na uroczystościach związanych z 20. rocznicą obrad Okrągłego Stołu? Bez względu na powód ucieszyłem się, że zrobił pan wyjątek, odstępując od zapowiedzi, że nie weźmie udziału w żadnych państwowych uroczystościach. Nie miałem wyboru. Są sytuacje, w których "pierwsi", najważniejsi ludzie w kraju muszą zmienić zdanie. Nie lubię tego, ale czasami po prostu nie ma wyboru. Dla mnie było to o tyle zaskakujące, że zmienił pan zdanie z dnia na dzień. A co by pan zrobił, jak Borowczak na kolanach był? Mogłem odmówić? Słyszałem o geście Jerzego Borowczaka. Naprawdę klęknął? Tak, to było w kościele. Przyjechali do kościoła, bo mam rekolekcje, które dzisiaj się skończyły. Już to samo, że zdecydował się pan wziąć udział w uroczystościach, było podnoszące na duchu. Ale tak naprawdę rozczulił mnie pan łzami szczęścia. Bo wydawało mi się, że niełatwo je wywołać u tak doświadczonego człowieka jak pan. To nie tak. Mam chore oczy. Panie prezydencie, niech pan nie niszczy tej aury, bo wszyscy jeszcze tymi łzami do dziś się wzruszają. A pan tu wdziera się z brutalnym realizmem. Część tych łez była szczera, więc wzruszenie może pozostać. Trzymając się jednak prawdy, chcę panu powiedzieć, że w 30 proc. to się rozczuliłem, ale w 70 proc. powodem łez były moje chore oczy. Może pan zresztą sprawdzić. Dzisiaj mam wywiady i tak samo się wycieram przy tematach mniej płaczliwych. >>> Durczok: A może rozwalić IPN w drobny mak? Tu łzy szczęścia, a tu ostry atak na IPN? Jak to pogodzić? Czy będzie go pan kontynuował? Nie na IPN, tylko na fragment IPN-u. Instytut w 90 proc. robi dobrą robotę, która jest niezbędnie potrzebna. Ale ma takich ludzi, jak Kurtykę, Gwiazdów, Wyszkowskich, Cenckiewiczów, Gontarczyków i jeszcze innych. To trzeba zmienić. Czy pan wie, że faszyści, komuniści, KGB niszczyli wrogów, a nie przyjaciół patriotów? Panie, weźmy taki przykład. W trakcie mającej wielkie znaczenie i wiele lat trwającej działalności księdza Henryka Jankowskiego czy kogokolwiek innego może znaleźć się jakaś plewka. Oni biorą tę plewę i robią z niej wielką rzecz. A tą ogromną robotę i osiągnięcia wszystkie wyrzucają. Czy to jest w porządku? Historyk musi wyważyć i zobaczyć, czy może ta plewka była tylko dla zamaskowania albo dla innych celów. Ale ci historycy, których tu wymieniłem i ci ludzie, którzy z nimi współpracują, w to nie wnikają. Wykorzystują to tylko po to, żeby uderzyć. No, tak nie można. Muszę ich trochę bronić. W czym chce ich pan bronić? Bo wszyscy oni, podobnie jak większość Polaków, są przekonani, że 95 proc. działań Lecha Wałęsy, to były rzeczy dobre. Tylko niektórzy twierdzą, że tych 5 proc. to mogą być rzeczy nie najlepsze. Proszę pana, ja byłem w 70. roku pierwszy, więc musiałem rozmawiać z bezpieką. Może nie zawsze zręcznie mi wszystko wychodziło. Jakiś ubek mógł napisać o mnie różne rzeczy. Również niekorzystne, stawiające mnie w okropnym świetle. Panie prezydencie przecież od dłuższego czasu chodzi tylko o to, żeby pan to otwarcie powiedział. Ręczę, że nie znajdzie pan człowieka w Polsce, który by tego nie zrozumiał i do tego epizodu przywiązywał wagę i zapisywał to na pana konto, jako coś złego. Spotykałem się z nimi. Ale nie jako agent, nie jako współpracujący. A nie było czasami tak, że pan podpisał deklarację, wiedząc o tym, że pan z nimi gra? Że będzie pan w tej rozgrywce górą, bardziej od nich cwany? Zaświadczam panu - nie podpisałem! Gdybym podpisał, to bym powiedział. I dlatego muszę walczyć o swoje! Bo jak historyk, nie mając żadnego podpisu, kiedy leżą przed nim wyroki sądu, wyroki IPN- u nie podważa tych wyroków, a występuje w imieniu państwa, działając w przeciwną stronę, zarzucając mi współpracę z SB. Przecież tym samym łamie prawo. Mówi pan o Kurtyce? Tak, o prezesie IPN-u. To Kurtyka wiele razy powiedział, że reprezentuje państwo, prawo. Powiedział, że nie podważy mojego wyroku - ani sądowego, ani IPN-u, a powtarza za innymi oskarżenia. Jak w imieniu państwa można zrobić coś takiego? Martwi mnie jednak, że atakując Kurtykę, robi to pan ramię w ramię z Aleksandrem Kwaśniewskim. Gdzie ramię w ramię? Robię to bez Kwaśniewskiego. To co Kurtyka ujawnił dziś o związkach Kwaśniewskiego z SB, należało zrobić albo o wiele wcześniej, albo później. Ale nie obwieszcza się światu czegoś ważnego w reakcji, że Kwaśniewski coś wczoraj powiedział. Tak robią gówniarze. >>> Jachowicz: Kwaśniewski jak radziecka agencja TASS Nie rozumiem? Za to, że on coś mu wczoraj powiedział, to on mu odpłacił agentem. A gdzie Kurtyka był do tej pory, że akurat teraz o tym mówi? Gdzie fachowość? Gdzie patriotyzm? W imieniu państwa postępować w taki sposób? Te uwagi rozumiem. Ale już mniej podoba mi się to, że chce pan, żeby to państwo broniło pana przed nieznanym nikomu młodym historykiem, który napisał pana biografię. To nieprawda, że dopiero teraz chcę, żeby państwo pomogło mi w obronie przed bezkarnym oczernianiem mnie. Wcześniej napisałem do ministra sprawiedliwości, którym jeszcze był Zbigniew Ziobro. Ale też do prokuratorów i marszałków Sejmu i Senatu. Napisałem, że w opisach wielu ważnych dla historii wydarzeń, istotnych dla prawdy historycznej, pojawiają się są co najmniej dwie - trzy wersje. Ot choćby takiej rzeczy, jak przeskoczenie przeze mnie przez płot w stoczni. Ale także w przypadku wielu innych spraw. Dlatego prosiłem, aby jakiś upoważniony prokurator wziął notatki, dokumenty i to wszystko posprawdzał. Bo różni paranoicy będą się powoływać na relacje różnych ludzi i będą pisać takie bzdury, jakie piszą do dziś. I wie pan co? Do tej pory nic nie zrobiono. Powstanie następna i mogę się założyć, że będzie mówiła o tym, iż wywołałem II wojnę światową. Prawie takie bzdury są właśnie w tej ostatniej książce. To, co zrobił ten gówniarz (Paweł Zyzak, autor książki "Lech Wałęsa Idea i historia" - dop. nie mieści się w pale. Panie prezydencie, jeszcze wiele książek o panu powstanie. Dziwne, gdyby było inaczej. Musi pan wziąć pod uwagę, że obok Jana Pawła II jest pan najbardziej znanym Polakiem na świecie. Tym bardziej jestem odpowiedzialny za to, żeby naukowcy nie dawali tytułu historyka ludziom nieodpowiednim. Za co ten Zyzak dostał tytuł? Za takie bzdury?! Przecież on napisał, że byłem w domu poprawczym. A ja nie widziałem sądu do 40. roku życia. Napisał też, że w czasie jakiejś wiejskiej zabawy biłem się. Tam, gdzie ja byłem, nigdy nie było żadnej bijatyki. I nikt nigdy nie podniósł na mnie ręki ani ja na nikogo. Może takie miałem szczęście. Ale on takie bzdury nawymyślał! Albo wie pan, jeszcze w jakąś kobietę mnie zamieszał. Ona ma swoje wnuki, ja mam swoje. Ona wyszła pięć - dziesięć lat wcześniej przede mną za mąż. Czy można przez takie prace zdobyć tytuł naukowy? Czy za to można przyjąć do IPN? Nie znajduje pan wyrozumiałości dla tego młodego człowieka? Niech mi odpowie, czy wykorzystano go jak kozła ofiarnego, by autoryzować tamtego gniota Cenckiewicza i Gontarczyka? Czy dał się wykorzystać, czy grał razem z nimi i powiedzieli, że jak mu się nie uda, to trudno? Cenckiewicz i Gontarczyk chyba nie wiedzieli o istnieniu Zyzaka. A filmy, które pokazują, jak uzgadniają między sobą. Był taki film, który to pokazuje. Naprawdę? Tak, już wczoraj to chyba puszczono. To wszystko jest uzgodnione. Tylko na ile - czy go wrobiono, czy rzeczywiście go tylko wykorzystano dla niecnych celów. Wytoczy mu pan proces? Mam już proces w Wyszkowskim, który trwa cztery lata. Jest to coś ohydnego. Przychodzi na sprawy, opowiada jeszcze większe bzdury niż te, o które jest oskarżony. I ja nic nie mogę zrobić, a to trwa już cztery lata i końca nie widać. Taki jest polski wymiar sprawiedliwości. I co, wracamy do coltów i pojedynków? Nie ma innej rady. Jakby pan poćwiczył strzelanie, to Wyszkowskiego by pan załatwił. Co tu może człowiek uczciwie zrobić? Nic. Pan już tyle w życiu przeszedł, że i ta książka Zyzaka minie jak mała gradowa chmura. Nie, to poważna sprawa. Te wszystkie nagrody będę tym wszystkim ludziom zwracał. Skoro jestem takim łajdakiem, to muszę to wszystko zwrócić. Wracając do pana zapowiedzi wyjazdu z Polski. Chyba jest pan raptusem? Pan jest inteligentny i nie zrozumiał tego? Powiedziałem, że nie mam siły na walkę. Wielu ludzi pyta, dlaczego Wałęsa nie walczy, bo spodziewają się, że zacznę się bronić. Powiedziałem, że wyjeżdżam z kraju, ale było to w przenośni. Chciałem powiedzieć, żeby na mnie nie liczyli, bo już nie będę walczył. Nie mam już do tego zdrowia. Czyli chce się pan udać na "emigrację wewnętrzną". Nie chciałem tego tak nazywać, bo mówiłem publicznie. Ale mniej więcej o to mi chodziło. Myślałem, że pan to zrozumie. Ale z usposobienia jest pan raptusem? Nie. To tylko mój komputer szybko pracuje - wymyślam przenośnie, a inni za mną nie zdążają. A co szybciej pracuje - mózg czy usta? Jednak mózg. Wszystkie sprawy przewidziałem, przemyślałem. Ktoś powie, że to zarozumialstwo. Ale to nie pycha. Gdybym w roku 90. nie zrobił tej "siekierki", "przyspieszenia", to gen. Jaruzelski miałby jeszcze pięć lat. Mazowiecki jeszcze bardziej naraził się ludziom, gen. wygrałby następną kadencję, a my moglibyśmy tylko podziękować. Niech pan lepiej zapyta Jaruzelskiego, czy wyszedłby z Układu Warszawskiego. On odpowie, że nigdy w życiu. A gdzie dziś byłaby Polska, gdybym się nie wstawił za wami wszystkimi? Pan zdaje sobie sprawę? Mój umysł wyprzedza działanie. Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję Lubię bezpośredni kontakt z czytelnikiem. Przytrafiają mi się wówczas niebywałe historie. Sam bym ich na pewno nie wydumał. A tu raz, dwa, trzy i jest! Nie dość, że dają do myślenia, to jeszcze trzepią człowiekiem, gdy potrzeba. Ot, choćby coś takiego, co miało miejsce jakiś rok temu. Niby to już rok minął, a stale mi to siedzi “pod zadaszeniem”. Do rzeczy jednak, żeby się zbytnio nie rozwodzić… Otóż przyszła do mnie pewna pani, wzięła książkę do ręki, przyjrzała się stronie tytułowej i mówi: – Wszelki duch Pana Boga chwali! A skąd pan się tutaj wziął? Po takich słowach każdy chyba byłby zdumiony, ja także. Ale mówię jak jest: – No jak to skąd? Przecież nie spadłem z nieba. Przyjechałem tu samochodem. – No tak, ale co pan tutaj robi – uściśliła swoje pytanie. – Szczerze mówiąc nie wiem sam, jak to nazwać – zastanawiałem się na głos – ale na swój prywatny użytek nazywam to promowaniem twórczości. A ona na to jeszcze bardziej zdziwiona: – Tu, w Miliczu? – A czemu nie? – tłumaczę się. – Miasto jak miasto. Ludzie jak wszędzie. Wtedy ona mówi: – A ja myślałam, że pan od dawna nie żyje. No, tego to już się zupełnie nie spodziewałem. Zrobiło mi się nawet jakoś nieswojo, że ktoś uważa mnie za umarlaka. Ale staram się niczego nie dać po sobie poznać, tylko pytam: – A skąd pani ma taką informację? – No z Internetu! – wyjaśnia mi kobieta. Zakląłem w duchu i pomyślałem sobie: „Grunt to mieć oddanych wrogów!”. Ale na zewnątrz starałem się niczego nie dać po sobie poznać – jak to się mówi trzymałem fason. – Jak pani widzi żyję – odpowiadam jej – i w dalszym ciągu piszę książki. Kobietka wyraźnie ucieszyła się z tego powodu, dodając zarazem: – Lubię pana czytać. Chętnie przeczytałabym coś nowego… – A którą z moich książek ostatnio pani czytała? – Niech no sobie przypomnę – zastanowiła się przez chwilę, po czym zawołała: – O, mam! Ostatnio czytałam „Raz w roku w Skiroławkach”. I w tym momencie mgła opadła. Zmuszony byłem wyjaśnić pani, że nazywam się Zbigniew Niedźwiecki, a nie Zbigniew Nienacki. Na jej twarzy rozlał się grymas zawodu i, ku memu nieukontentowaniu, powzięła decyzję, że jednak nie zostanie moją czytelniczką. Ale wierzcie mi, poczułem się niemal tak, jakbym zmartwychwstał! Pomyślałem sobie wówczas: – Może i Nienackim nie jestem, ale przynajmniej żyję. Słowem wstępu: ten tekst zacząłem pisać jakoś w połowie stycznia, potem zgubiłem notatnik z nim. W niezmienionej formie przepisuję, po nim będzie jeszcze rozwinięcie. Pierwsza strona z nowego notatnika, trzeba by coś mądrego napisać. Penis. Siusiak. 27 test z fakultetu. Uwalona zerówka z etyki. Strzelnica. Wystarczą slajdy. Będzie dobrze. 18 30. Język argumentacji. "Wszelki duch Pana Boga chwali" Rajstopy kolorowe po trzy złote Uwalona zerówka Środa, a ja już zebrałem trzy ciekawe wydarzenia z mojego życia, które można by opisać. Po pierwsze to usłyszałem coś czego nie słyszałem od tekstu przerabianego w liceum. "Wszelki duch Pana Boga chwali". Ktoś się z kimś tak witał. Nie wiem kto i z kim, bo działo się to za moimi plecami, ale pewien jestem, że to usłyszałem. Nie wierzę, żeby ktoś tak nadal mówił, aczkolwiek to urocze. [uzupełnienie] Wierzący nie jestem, ale takie anachronizmy nie zależnie od ich konotacji łapią mnie swoją nostalgią za serce. To fajne, że nadal są ludzie, którzy kultywują tego typu tradycje. Ale może wypadałoby coś odkrywczego o tym napisać. To to są jak już napisałem anachronizmy, czy archaizmy. Pozostałości po dawnych przedwojennych czasach, kiedy jak pamięć społeczna mówi, ludzie byli uprzejmiejsi, milsi, życie było bardziej dostatnie dla wszystkich, było też bardziej spokojne, leniwe. Filmy Eugeniusza Bodo, kabarety, Tuwim, Słonimski, Skamandryci i awangarda krakowska panowały na salonach. Była silna osobowościowo inteligencja. Grupa transcendentnych ludzi, którzy robili co chcieli. Mało wspomnieć z zachodniego podwórka Dalego, który wyszedł na spacer wyszedł nie z psem, czy fretką jak czynią ekstrawaganci, ale na pełnym splendorze (cyt. za z mrówkojadem. Oczywiście upada to pod prostym pytaniem "po co?", ale nie zmienia to faktu, że zrobił coś bo chciał, nie przejmował się tym. I jednocześnie było to o wiele bardziej zabawne niż współczesne performance jak na przykład publiczne rodzenie przez artystkę jajek wypełnionych farbą na białe płótno. O edukacyjnych walorach jednego i drugiego ciężko mówić, choć osobiście jestem o wiele bliższy stwierdzeniu, że o ile kobiece narządy rozrodcze zobaczy w swoim życiu każdy, o tyle mrówkojada już nie. W Krakowie jest zoo i takiego zwierza tam nie ma. Drugą sprawą są KOLOROWE RAJSTOPY PO TRZY ZŁOTE! TRZY ZŁOTE! O MATKO BOSKA PIENIĘŻNA! Z tego co pamiętam jakaś dziewczyna idąca ulicą Krupniczą rozmawiała o nich przez telefon, były dostępne w jakiejś księgarni. Czemu księgarnia zamawia rajstopy? Może przy okazji KOLOROWYCH RAJSTOP PO CZY ZŁOTE ktoś kupi jakąś książkę. Może. Gdzieś kiedyś spotkałem się ze statystykami, wedle których w Polsce, gdzie coraz więcej ludzi ma wyższe wykształcenie czytelnictwo jest niższe niż w krajach gdzie ilość osób potrafiących czytać to czterdzieści z każdych stu. Coś tu jest bardzo mocno nie tak. Ale może tylko ja tak uważam. Może to nic złego, bo nowe media. Niby nic złego, tylko twórcy nowych mediów odwołują się w swoich treściach do starych mediów, ponieważ żeby medium było ciekawe powinno nosić znamiona merytoryczności, a ją zapewnia kontakt z treściami, które dostępne są tylko w książkach. Przynajmniej na razie są reprodukowane tylko na papierze. To się pewno zmieni, ale póki nie, to wszyscy będą myśleć jaki to ten, czy inny jest mądry, ponieważ chciało mu się spędzić kilka wieczorów nad lekturą. Dobrą robotę robią Ci, którzy popularyzują stare treści w nowych mediach. Tylko może się zrobić tak, że następne pokolenia reproduktorów treści będą się opierać na tych, którzy je reprodukowali w nowomedialnej formie, więc będzie to ulegać rozwodnieniu. W ogólności na dwoje babka wróżyła. To kolejny mało używany zwrot, a jest fajny. Tu kończy się moje reprodukowanie i tworzenie treści w nowej, choć nie najnowszej formie.

wszelki duch pana boga chwali znaczenie